Co grozi za posiadanie marihuany?
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. 2005 Nr 179, poz. 1485 t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 852) reguluje przepisy karne za posiadanie środków odurzających lub substancji psychotropowych. Zgodnie z art. 62 rzeczonej ustawy:
1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe,podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
Jakość posiadanej marihuany.
W kontekście poruszanego problemu dość ciekawie przedstawia się wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach:
Nie bez znaczenia dla orzeczenia mniej surowej kary jest okoliczność, że marihuana jest słabej jakości a co za tym idzie, możliwości odurzenia się nią jest mniejsze aniżeli w przypadku marihuany o jakości przeciętnej, spotykanej w nielegalnym obrocie narkotykowym. (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach – II Wydział Karny z dnia 24 września 2018 r. II AKa 114/18).
Samo orzeczenie zapadło w bardzo ciekawym stanie faktycznym, gdyż marihuana nabyta w Holandii miała być pierwotnie przeznaczona dla innego odbiorcy. Dopiero jej zła jakość spowodowała, że pojawiła się możliwość nabycia jakiejś porcji marihuany właśnie przez oskarżonego. Sąd Apelacyjny w Katowicach uznał, że jest to podstawą do złagodzenia kary.
Czym jest "znaczna ilość" posiadanej marihuany?
Na surowszą odpowiedzialność naraża się podejrzany, który posiadał znaczną ilość narkotyków. Posiadanie znacznej ilości narkotyków zagrożone jest karą do 10 lat pozbawienia wolności.
Wypracowane w orzecznictwie reguły wykładni pojęcia „znacznej ilości narkotyków” nie pozostawiają wątpliwości, że kryterium decydującym o uznaniu ilości za znaczną jest ilość porcji konsumpcyjnych, jakie mogą być uzyskane z danej substancji. Przyjmuje się, że ilość znaczna, to taka która wystarcza dla wytworzenia co najmniej kilkudziesięciu porcji (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach – II Wydział Karny z dnia 20 lipca 2017 r. II AKa 23/17).
Wypadek mniejszej wagi.
Zgodnie z art. 62 § 3 ustawy jeżeli posiadanie narkotyku zostanie potraktowane za wypadek mniejszej wagi, sprawca może liczyć na karę znacznie łagodniejszą: grzywnę, ograniczenie wolności albo pozbawienie wolności do roku.
Jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w Katowicach w Wyroku z dnia 9 maja 2013 r. (II AKa 129/13):
Można dopuścić się albo „zwykłego” posiadania narkotyku, albo posiadania tego samego środka, czy substancji, w okolicznościach pozwalających na przyjęcie wypadku mniejszej wagi, a wzajemny stosunek pomiędzy czynami określonymi w art. 62 ust. 1 oraz art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 124 ze zm.) odpowiada konstrukcji alternatywy rozłącznej.
W tym samym orzeczeniu stwierdzono, że:
Najistotniejszym, choć nie jedynym, czynnikiem decydującym o możliwości przyjęcia wypadku mniejszej wagi jest bowiem ilość posiadanego narkotyku, która w przypadku art. 62 ust. 3 musi być niewielka.
Posiadanie śladowych ilości marihuany na przedmiotach służących m.in. do jej zażycia.
Kolejnym ciekawym tematem, którym zajął się Sąd Najwyższy było posiadanie śladowej ilości marihuany na przedmiotach, które były użyte. Sąd Najwyższy, stwierdził, że:
Dysponowanie śladową ilością środka odurzającego, nikłymi jego resztkami lub pozostałością po substancji psychotropowej na zabezpieczonych przedmiotach – związane z wcześniejszym jego użyciem – nie wyczerpuje znamion występku stypizowanego w art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. Nr 179, poz. 1485) (Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 20 stycznia 2010 r. II KK 289/09)
Czy zażywanie marihuany jest karane?
Dochodzimy do ciekawego punktu, który pewnie wzbudzi uśmiech na niejednej twarzy, otóż Sąd Najwyższy stwierdził, że:
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 179, poz. 1485) o przeciwdziałaniu narkomanii nie penalizuje wprost, ani poprzez przepisy zakazujące posiadania środków odurzających, samego zażywania narkotyków przez sprawcę. Intencją ustawodawcy było poddanie karalności posiadania środka narkotycznego w chwili stwierdzenia tego czynu. Takie posiadanie jednak powinno nosić cechy pewnej trwałości od momentu wejścia przez sprawcę w posiadanie środka odurzającego do momentu ujawnienia tego faktu przez organy ścigania. Nie jest przecież możliwe użycie środka odurzającego bez wcześniejszego wejścia w jego „posiadanie”. Poza obszarem penalizacji nadal pozostaje proces zażywania środka odurzającego lub substancji psychotropowej, który zawsze wiąże się z jakąś formą „posiadania”, „dysponowania”, „dzierżenia”, czy po prostu „trzymania” takiego środka. Wszystkie te formy dysponowania środkiem odurzającym w omawianej sytuacji nie mogą być uznane za jego „posiadanie” w rozumieniu art. 62 ww. ustawy. (Wyrok Sądu Najwyższego – Izba Karna z dnia 15 stycznia 2010 r. V KK 363/09).
10.02.2020 r., adwokat Łukasz Mikulski
Tel. 531-926-926
Kancelaria Adwokacka adw. Łukasza Mikulskiego świadczy usługi m.in. w zakresie prawa karnego (obrona podejrzanych i oskarżonych, reprezentowanie pokrzywdzonych, oskarżycieli posiłkowych oraz inne).
